Koud, dus op naar een geothermische vallei!

Ons leven in Taupo gaat gewoon zijn gangetje. Lily en Isen naar school, ik (Marieke) aan het werk en Cleo gaat (sinds ze drie is) naar de ‘kindy’ (=kindergarten, in haar geval een soort peuterspeelzaal). Het verloopt bij Cleo nog niet geheel soepel, er worden nog aardig wat traantjes geplengd als papa weggaat en het eten (voedzaam, gezond, vegetarisch) wat ze er krijgt, wordt -buiten het fruit-  nog niet echt op waarde geschat, maar het gaat steeds beter daar. 

Op zondag 18 mei werd Cleo dan eindelijk 3 jaar, daar had ze al heel lang naar uitgekeken, want ze wilde een fiets! Op de kindy mag het speelgoed dan vooral bruin en van hout zijn, voor haar verjaardag kreeg ze een (doet bijna pijn aan je ogen van de roze en bling-bling-) fiets. Ze heeft een heerlijke verjaardag gehad, met zelfgebakken cakejes, cadeautjes, naar het (verwarmde!) zwembad (met als gast Lily’s vriendinnetje Winter, Cleo heeft zelf nog geen uitgebreide vriendenkring hier) en uiteraard pannenkoeken! Nogmaals dank voor de lieve kaarten, mailtjes, appjes en skype-gesprekken! 

Verder zijn we steeds verder geïntegreerd geraakt in het leven hier. Sinds een paar weken hebben Lily en ik pianoles. De piano moest eerst opnieuw gestemd worden, maar nu dat gedaan is, wordt er naar hartelust op geoefend. 

Gelukkig is onze woonkamer groot genoeg voor Lily en Isen om te oefenen met de handstand en radslag, wat ze nu geregeld doen, sinds ze op gymnastiek les zitten. 

Isen is op school druk met Jump Jam, een soort aerobic op muziek, er wordt thuis veel geoefend!
Lily had afgelopen vrijdag haar vriendinnetje Kyra te logeren, wat ook erg gezellig was. 

Zondag was het weer tijd om de wandelschoenen aan te trekken, want we gingen naar Waimangu Volcanic Valley, ‘s werelds jongste geothermische systeem. In de 19e eeuw kwam men vanover de hele wereld naar het hier gelegen Lake Rotomahana om de zogenoemde Pink and White Terraces te bewonderen. Deze bijzondere terrassen werden wel de Achtste Wereldwonderen genoemd, maar werden helaas door de uitbarsting van Mount Tarawera in 1886 verwoest en daarvoor in de plaats kwam de Waimangu Volcanic Valley. Deze uitbarsting was ook verantwoordelijk voor het bedelven van het dorpje Te Wairoa, waar we eerder zijn geweest en in onze blog over geschreven hebben. Na een fikse wandeling (zelfs Cleo heeft twee uur goed doorgestapt!) langs kratermeren hebben we nog een boototcht gemaakt over Lake Rotomahana en daar gevaren waren de beroemde terrassen ooit waren......

Het is duidelijk te merken dat de winter er hier aan komt. Vanmorgen was het erg koud en York moest zelfs de voorruit krabben!

Maar door de stoom die op meedere plaatsen uit de grond rondom het meer komt, zie ik ‘s ochtends bij het hardlopen de mooiste plaatjes......