English update!

Wow, it’s already been 4wks since we left the Netherlands to fly around the world to find a new temporary home in New Zealand!

Here is a short update in English, for pictures please scroll to the Dutch sections.

We have been blessed with great friends who brought us to the airport, a babysitter who turned housesitter and an airline that didn’t lose our 10 pieces of luggage!

The first week we spent in windy and sometimes rainy Wellington. We visited Zealandia, an eco-sanctuary, to see what New Zealand looked like before the first humans arrived. We saw the LOTR workshop at Weta Caves, rode the cable car up and walked down through the botanical garden, visted the zoo and the national Te Papa museum.

I had my orientation course about working as a GP in New Zealand. 

Two weeks ago we arrived in our new home-town, Taupo and moved into our temporary accommodation with a beautiful view!

We enrolled Lily and Isen at Hilltop School and bought them their first (oh no, second for Lily!) schooluniform!

Before I started to work this week we had plenty of time to explore Taupo and its surroundings. We visited the thermal area at Orakei Korako, we swam in a hotpool in the river, hiked Mt Ruapehu after we went up in the chairlift (which was luckily open today!) and saw Mt Doom (the real name is Mt Ngauruhoe, where we temporarliy live, so we live at Mt Doom!). The Huka Falls have been photgraphed and the children’s Sinterklaas presents where finally bought at the Warehouse! Lily opted for a skateboard, Isen got an clay icecream maker and Cleo wanted (another) doll.....

For Lily’s birthday we went to Hobbiton and saw all the little houses that were used in the movies. 

There are great thermal pools at DeBretts resort were we had a relaxing afternoon and Isen has been signed up for swimming classes at the local swim school.

We even had time to visite the local library which surprised us with a huge selection of books, so hopefully the children will be fluent in English after this year!

This week I have also started working and after some more orientation I have three sessions with patients already and so far I have enjoyed every minute of it.

Next week we will move to our definitive place, so lets enjoy the beautfiul view while it lasts.

Aan de slag!

Deze week ben ik dan eindelijk ook begonnen met datgene waarvoor ik hier gekomen ben: werken!

Ik werk in Taupo Medical Centre, een huisartsenpraktijk met 7 huisartsen en 4 (buitenlandse) waarnemers (uit Canada, VS en Nederland). Er naast staat een lab voor bloedonderzoek en pathologie en daarnaast weer een huisartsenpraktijk met ca. 6 huisartsen en een aantal waarnemers. Er is nog een andere praktijk in de stad, en met deze huisartsen worden ook alle diensten gedraaid.

De eerste dagen kreeg ik uitleg over het computersysteem, het alarm, de indeling van de kamers, etc. etc. Best nuttig allemaal, ik mocht elke middag op mijn kamer ‘oefenen’, maar dat had ik na een middag wel gezien. Dinsdagmiddag heb ik nog heel hard mijn best gedaan om me op die kamer nog nuttig te maken (alle protocollen door gelezen), maar woensdag vroeg ik toch of mijn spreekuur open gegooid mocht worden, want ik wilde nu echt patiënten gaan zien!

Dus heb ik nu drie dagdelen (ik had donderdag- en vrijdagmiddag vrij) spreekuur gedaan en dat beviel erg goed!

De patiënten wisten dat er een nieuwe dokter zou zijn en zuchten niet, zoals ze in Nederland weleens doen, dat ze weer een ander kregen. Ze kwamen met kleine klachten als hoesten en keelpijn, wilden dat ik even in de oren keek, of een ziek-brief voor het werk schreef (wat we in NL als huisarts dus niet mogen, maar hier moeten we dat doen) of een vervolgaanvraag voor een uitkering schreef. 

Er moeten veel formulieren ingevuld worden, zelfs voor zoiets kleins als een insectenbeet. Iedereen is hier via de ACC (Accident Compensation Corporation) verzekerd tegen ongelukken. Alles wordt dan vergoed, maar er kan dan geen aanklacht meer ingediend worden. Hier vallen uiteraard auto-ongelukken, maar ook een val van een keukentrapje, het in je vinger snijden met een mes, een trap tegen de bank of een insectensteek onder. Je moet daarvoor wel verschillende formulieren invullen, wat is er gebeurd, wanneer en kan iemand nog werken of niet. 

Normaliter betaald men bij ons in de praktijk NZ$17.50 (ca. €10, voor kinderen minder of gratis) voor een consult, maar door de ACC is het gratis. Dus zelfs voor een kleinigheid komt men dan langs. 

Sowieso hoeft men in tegenstelling tot in Nederland wel het consult te betalen (huisartsenconsult kost de patiënt in NL niets), maar niet de vervolgonderzoeken (wat in NL weer van je eigen risico afgaat). In principe kost een bezoek aan de specialist ook niets, maar aangezien in de publieke sector de wachttijd erg lang kan zijn, kiezen veel mensen er dan voor om het zelf (of hun verzekering als ze die hebben, want is niet verplicht) te betalen.

Van de 11 artsen die er in onze praktijk dus rondlopen zijn er maar drie vrouw, dus je kan je voorstellen dat ik al aardig druk ben geweest met het maken van uitstrijkjes, kweekjes en wat dies meer zij. Gelukkig ook al een bultje weg mogen snijden!

Het HIS (huisartsinformatiesysteem voor diegenen die het wat zegt) is hier redelijk uitgebreid. Er zitten veel formulieren in en ook het formularium is eenvoudig te raadplegen.  Het geeft duidelijke waarschuwingen als iemand een uitstrijkje moet laten maken (dit gaat niet via een landelijk netwerk, maar via de eigen HA), als men zijn risico op hart- en vaatziekten moet laten bepalen of als we nog niet weten of iemand rookt of niet. Alles moet bijgehouden worden en in wordt in statistieken gegoten. Je kan zien welke patiënten er in de wachtkamer zitten, hoe laat ze binnen kwamen en hoe lang ze al zitten te wachten en of ze afgerekend hebben toen ze naar buiten gingen. 

Voor medicijnen moeten patiënten altijd NZ$5 per recept betalen, meer als de medicatie niet gesubsidieerd is. Daarom schrijf je in principe alleen medicatie voor die gesubsidieerd is, soms moet ik even uitzoeken welke dat dan is, want de namen zijn soms net wat anders. Het kostte me aardig wat moeite om de gesubsdieerde amoxicilline te vinden....

Een consult duurt tussen de 10-15 minuten en er is geen extra tijd ingebouwd voor telefoontjes. Dat gebeurt niet heel veel en anders doe je ze tussendoor. Sowieso zit de hele dag vol met consulten. In NL had ik vaak nog wel ergens een half uurtje om je administratie te doen, maar dit moet eigenlijk in je consulttijd. 

Er wordt ook nauwelijks visite gereden. Sommige huisartsen hebben elke dag of week wel een visite, er is ook een huisarts met een redelijk jonge patientenpopulatie en hij heeft elke twee maanden een visite! Mensen betalen extra voor een dokter aan huis (kost zo’n NZ$50) en dit wordt meestal alleen bij geplande visites gedaan. In voorkomende spoedgevallen wordt er een ambulance gebeld. Omdat daar voor patiënten een prijskaartje aan hangt, hijst de patiënt zich dan meestal toch maar zelf in de auto en komt naar de praktijk.

Dit betekent ook dat de diensten bijna alleen uit consulten bestaan. Ik heb pas over 2 weken mijn eerste avonddienst, dus ik moet nog zien hoe het uitpakt in de praktijk. In principe ben je dan van 17-20u op een doordeweekse dag in de praktijk. Daarna kan je naar huis, maar tot 22u kan het callcenter (dat in Auckland, op zo’n 4.5uur rijden zit) bellen dat je nog moet iemand moet zien. Na 22u wordt je niet meer gebeld, tenzij de politie een dokter nodig heeft of een van de verpleeghuizen. Alle andere zaken gaan naar de spoedeisende hulp in het (kleine) ziekenhuis! Patiënten betalen voor een dienstconsult NZ$90 en ook voor ACC moet je in dit geval betalen.

Ik ben benieuwd hoe druk de diensten zullen zijn.

Een van de dingen waar ik dit jaar erg benieuwd naar ben is het verschil tussen de praktijkvoering in NL en NZ. Welk systeem werkt het beste? Wat is voor de patiënt het fijnst? Een financiële drempel om de huisarts te zien, maar daarna weinig kosten, of geen drempel om naar de huisarts te gaan maar wel enige kosten voor vervolgonderzoek? 

Ik hoor graag meningen van andere(n) (huisartsen)!

Hobbits en sneeuw!

Het is weer een drukke week geweest. Lily’s verjaardag gevierd, lekker gezwommen, een tocht naar het hoogste cafe in Nieuw-Zeeland en de eerste dagen werken voor mij.

Ik denk dat het twee berichten worden, anders wordt het wel een heel lang verhaal.

Lily werd vorige week zaterdag 8 jaar en gelukkig deed onze Skype het, want ze werd meteen ‘s morgens door verschillende mensen uit bed geskyped! 

Door het tijdsverschil kon Lily skypen met haar vriendje die op 17 januari jarig is, terwijl ze allebei jarig waren! 

Na een kort ontbijtje op bed, taart en cadeautjes vertrokken we voor een verjaardagstripje naar Hobbiton. Het is het dorp van de Hobbits dat voor de Lord of the Rings en Hobbit films is gebouwd in de buurt van het dorpje Matamata. Het was een zonnige dag en veel LOTR-fans waren gekomen om de huisjes van Bilbo, Frodo en Sam te bewonderen. We konden door het dorpje lopen, langs de nepboom waar tweehonderdduizend nepblaadjes aangeplakt waren, we hebben de schapen gezien die ‘te modern’ bevonden werden en vervangen door Schotse schapen met zwarte gezichtjes en zwarte pootjes en op het einde een drankje gedronken in The Green Dragon Inn.

Het was een heerlijke verjaardag, die afgesloten werd met een etentje in de Mousetrap (een soort mini-ABC voor de Gravenaren onder ons) en daarna een wandelingetje langs het meer waar we nog pootje hebben gebaad in de mini-hotpool die zich daar bevindt.

In het meer zwemmen ook allemaal zwarte zwanen, volgens mij had ik die nog nooit eerder gezien, heel bijzonder....

Ik zou nog een foto plakken van de prachtige zonsondergang vanaf ons terras.....

Afgelopen zondag zijn we gaan zwemmen bij DeBretts Thermal Resort. Een geweldige plek om even bij te komen van het hectische leven hier :-) Mineral hotpools die soms zo heet waren dat de meiden er niet eens in wilden, 41 graden!

Zo konden we ook vergelijken met het gemeentezwembad hier in Taupo waar we al eerder waren. Dat zwembad was uitermate geschikt om baantjes te trekken en te spelen, deze was meer voor de luie, ontspannende momenten, heerlijk dobberen in het hete water tussen de tropische planten.....

Isen is inmiddels al aangemeld voor de zwemles (in het gemeente zwembad), waar ze na de zomervakantie mee gaat beginnen (volgende week dus!). Ze moest eerst voor-zwemmen zodat ze wisten in welk groepje ze kon beginnen, en ze gaat nu naar de Super Seals!

En dan is er dus een aardbeving in het land, iedereen heeft het gevoeld, maar wij hebben het gewoon gemist! Wat zegt dat over ons? Wiebelige types? Of juist heel standvast!?

Ook zijn we lid geworden van de plaatselijke bibliotheek. Het is een grote bieb, met ook voor kinderen een ruime keuze. We mogen elke 4 weken 40 (!) boeken en tijdschrijften lenen en dat voor het luttele bedrag van 1 euro lidmaatschapsgeld.

Om nog even in het toeristische verhaal te blijven. Gisteren hebben we de Botanical Reserve hier in Taupo bezocht. Een schitterend natuurreservaat waar je doorheen kunt rijden en wandelen, wat we uiteraard ook gedaan hebben. Daarna wilden de dames weer even poedelen in het hotpool in het meer bij ons huis, maar die is zo heet (gelukkig maar 20 cm diep) dat ik er echt niet met mijn voeten in kan blijven zitten!

Vandaag is een lang weekend aangebroken, want maandag is Auckland Anniversary, een lokale feestdag. Daarom zijn veel mensen naar Taupo gekomen en mensen uit Taupo vertrekken dan soms weer naar elders. In Taupo was vandaag ook het 1e Food and Beer Festival dat ons heel erg leuk leek, maar was helaas alleen voor mensen van 18 jaar en ouder. 

Dus toen het vanmorgen prachtig weer bleek, hebben we Isen een anti-reisziektetabletje gegeven (al die heuvels en bochten in de weg hebben al meermalen een zurige lucht in de auto tot gevolg gehad) en gingen we weer op weg naar Tongariro National Park. Ditmaal was de stoeltjeslift wel open en met zweet in mijn handen gingen we naar boven (ben niet zozeer bang voor mezelf, maar wel voor de kinderen die al schommelend in zo’n karretje zitten. 

Boven (op 2020m) hadden we een prachtig uitzicht en hebben een deel van de Skyline Ridge wandeling gedaan (wat best zwaar is met een kind van 2.5jaar op je rug en een van vijf aan de hand). Lily en Isen hebben uitstekend doorgewandeld en genoten van een picknick op de berg en het zien en aanraken van de eeuwige sneeuw! Toch bijzonder, wij hier in de zomer wel sneeuw, jullie in Nederland in de winter (nog) niet!

De tocht werd besloten met een bezoekje aan het hoogste cafe (op 2020 m) van Nieuw-Zeeland.

Waarschijnlijk komen we over een aantal maanden hier weer terug, maar dan om te skieen!

Hot, hot, hot!

Na een week in Taupo beginnen we een beetje onze vaste routines te krijgen. Boodschappen doen we meestal bij de Pak ‘n Save (een prijsknaller a la Lidl, lijkt op een grote fabriekshal, maar helaas zijn de prijzen toch nog redelijk Nieuwzeelands (=hoog)), veel andere dingen kopen we bij The Warehouse (lijkt beetje op vroegere Maxis, waar ze dus bijna alles hebben) en schoolspullen (schriften en potloden, die moet je hier zelf aanschaffen) kopen we bij The Warehouse of The Warehouse Stationary (geen idee eigenlijk of dat bij elkaar hoort).

Aan het begin van de week zijn we kennis gaan maken op school. Bij de meeste scholen in Nieuw-Zeeland is het zo dat je alleen geaccepteerd wordt als je in de zone woont. Dit is erg strikt, een deel van de straat kan wel in de zone liggen en de rest van de straat niet. Aangezien ik een werkvergunning heb, hebben Lily en Isen een studentenvisum gekregen, dit zorgt ervoor dat ze beschouwd worden als ‘domestic students’ en naar elke school in Nieuw-Zeeland mogen (mits ze in de juiste zone wonen). Sommige scholen accepteren ook internationale studenten, maar daar hangt vaak wel een prijskaartje aan (ca. €4000 excl. BTW per student per jaar tegenover ca. €70 schoolgeld voor een gewone leerling).

Er zijn wel scholen die niet met een zone-systeem werken, maar vaak zijn dit niet de beste scholen.

Wij wonen in de zone van de Hilltop School, ligt in een redelijk gegoede buurt en de school staat ook goed aangeschreven. Ik had vanuit Nederland al geïnformeerd of er plek was en gelukkig kunnen er op deze school met zo’n 560 (!!) leerlingen nog wel twee bij. De school is dus bijna 8 maal zo groot als de Wegwijzer in Grave. Er zijn dan ook 21 klassen! 

Er is geen groot schoolgebouw met een lange gang waar alle klassen op uitkomen, de klassen ligt rondom de speelpleinen en de klassen zijn van buitenaf meteen te betreden, er hangen aan de buitenmuur dan ook haakjes voor de jassen. In de winter wordt het dan meestal ook niet echt heel koud.

De kinderen hebben, net als overal in Nieuw-Zeeland, een schooluniform. Hilltop School heeft een blauwe polo en een kaki short/skort (rok en short ineen). Sinds kort is ook een zonnehoed verplicht. Lily en Isen hebben meteen die dag een set gekregen, we zullen een foto op de blog zetten zodra we die hebben.

Afgelopen zaterdag zaten we dus in een heerlijke hotpool hier in Taupo. Hieronder nog de bijbehorende foto. 

Maar het wemelt hier van de hotpools en thermale parken, dus afgelopen dinsdag zijn we naar Orakei Korako geweest, een thermaal park dat met een bootje te bereiken is. Eenmaal aan de overkant moet je echt op de gebaande paden lopen, want het water kookt letterlijk! Zie hieronder de stomende poelen en de kleuren die de algen op de rotsen hebben gevormd.

We wisselen deze laatste week voor ik maandag ga werken dagjes rust en regelen met dagtripjes af. ‘s Avonds zijn we dan moe en dan is het heerlijk bijkomen op ons terras. 

Lily en Isen wilden ook graag eens een zonsondergang zien en zijn er eens goed voor gaan zitten.

De foto van de mooie zonsondergang zelf wil maar niet uploaden......die volgt een andere keer.

Lake Taupo is een geweldig groot meer en er zijn van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat dan ook mensen te vinden. Er is altijd wel een plekje om te zitten, het is geen Zandvoort op een zomerse dag!

Gisteren was een mooie dag en toen wilden wij graag Mt Ruapehu (in Tongariro National Park ten zuiden van Lake Taupo) op. Dit kan met de skilift, die ook in de zomermaanden mensen naar boven brengt, waarvandaan je dan een wandeling kan maken. Helaas was het weer beneden beter dan boven, want daar waaide het zo had dat de skilift gesloten was. Niets aan te doen, wij hebben toch een heerlijke wandeling aan de voet van de berg gemaakt en in de verte Mt Doom (bekend uit Lord of the Rings) gezien. Deze berg heet in het echt Mt Ngauruhoe en laten wij nu tijdelijk op Ngauruhoe Street wonen! Wonen we dus eigenlijk op Mt Doom Straat........

Doordat ons uitstapje wat korter was dan gepland, zijn we net buiten Taupo nog de Huka Falls gaan bekijken. Niet een heel hoge, maar desondanks toch zeer indrukwekkende waterval.

Toen we na deze vermoeiende dag thuis kwamen konden we eindelijk het internet aansluiten en niet lang daarna hebben we alweer met de eerste mensen kunnen Skypen!

Vandaag is dus weer zo’n rustdagje. Ik heb kennisgemaakt op mijn werk  waar ik na het weekend begin.

Verder hebben we net het huis versierd en de cadeautjes ingepakt want morgen is er eentje jarig!

Taupo!

Taupo. In de brochures van de lokale i-site (VVV) wordt het omschreven als Nature's Ultimate Playground, als Great Lake Taupo en de Lonely Planet spreekt over een 'postcard-perfect setting', 'increasingly exciting Taupo, that rivals Rotorua as the North Island's adrenaline capital'.
Dat belooft nogal wat.
Na ons verblijf in Wellington, veel regen, maar gelukkig ook zon, middenin de grote stad zijn we wel toe aan een beetje natuur.

Maar voordat we naar het Noorden konden vertrekken, moest ik (Marieke) eerst nog 3 dagen een oriëntatie cursus volgen over oa het Nieuw-Zeelandse gezondheidszorgsysteem. Zodra ik weet hoe het er in de praktijk allemaal aan toegaat, dan zal ik daar meer over schrijven. Samen met 6 andere huisartsen uit Engeland, Canada en de Verenigde Staten kreeg ik ook nog les in de medicatie die je voor mag schrijven, een reanimatietraining en uitleg over de juridische zaken waarmee je te maken kan krijgen.
York en de dames gingen ondertussen naar de dierentuin, het park of luierden in het hotel als het regende.

De stad Wellington mag dan nog geen 200.000 inwoners hebben, stukken minder dan het Noordelijker gelegen Auckland waar 1.4 miljoen mensen wonen, Wellington is wel de hoofdstad en herbergt veel overheidsorganen en ook het nationale Te Papa museum. Hier is veel te zien over de geschiedenis van het land, de Maori's en kunst. Op ons laatste middag in Wellington kregen we (samen met de andere dokters) een rondleiding door een Maori gids aan geboden van de organisatie die mijn baan geregeld heeft. Het was een boeiende tour, maar de dames vonden de gigantische inktvis en de doe-centers veel leuker dan een rondleiding, dus zijn we voortijdig afgehaakt van de groep en gingen we zelf verder.

Een etentje in klein restaurantje sloot ons verblijf in Wellington af.

Afgelopen donderdag reden we met een huurauto met 130kg bagage door een prachtlandschap naar onze nieuwe woonplaats. En tot nu toe stelt Taupo niet teleur. We hebben een tijdelijk huis met uitzicht op het meer en een Mercedes voor de deur. Het weer is tot nu toe stralend geweest en hoewel het meestal rond de 22-24 graden is voelt het veel warmer aan. 's Avonds koelt het na zonsondergang wel snel af, dus gisteren hebben we met een trui aan nog tot laat op ons terras gezeten.
We hebben de lokale supermarkt al een paar maal bezocht (vooral zuivelproducten zijn erg duur) en buitenspeelgoed aan geschaft.
Vanmorgen hadden Lily en Isen ons verrast met een gedekte ontbijttafel met geroosterd brood, een kop thee en een bakje yoghurt met fruit. Daarna gingen we naar de wekelijkse Riverside Market waar we vers fruit gekocht hebben en Lily en Isen de grabbelton niet konden weerstaan (maar daar is zakgeld voor).
Na croissantjes bij de bakker gehaald te hebben, gingen we die bij de speeltuin in het Spa Thermal Park op eten. De kinderen bleven maar zeuren dat ze wilden gaan zwemmen, maar wij wilden toch iets verder het park in lopen. Uiteindelijk waren ze erg blij dat we dat gedaan hebben, want verderop was  heuse Thermal hot spring! Het hete water (waar de stoom nog afkwam) kwam zo uit de diepte en liep over de rotsen de rivier in. Op die plek waar meerdere mensen aan het zwemmen en uiteraard namen wij ook een duik. Het was een rare gewaarwording dat koude rivierwater dat steeds warmer wordt! Vlak bij de rotsen was het voor mij echt te warm en door de stromingen kwam er af en toe ineens een vlaag koud water voorbij.
Vlak voor het eten zijn we dan ook nog even bij het meer zelf geweest. Dat was een stuk kouder, dus veel verder dan pootjebaden zijn we toen niet gekomen.

In Taupo hoeven we ons verder niet te vervelen. Als de prachtige natuur en de hot pools niet voldoende zijn, dan zijn er nog genoeg bedrijfjes in de stad waarmee je een rondvlucht kunt maken, je kunt paragrafen op het meer,  bungyjumpen, kajakken en nog veel meer....
Nee, hier houden we het wel even uit!

Helaas, heb ik nu geen foto's kunnen plaatsen want we wachten nog op het internet thuis en ik schrijf dit op mijn telefoon-account. Maar op facebook staan een paar fotootjes.
Edit: ik heg er inmiddels wel een paar bijgezet.

Het weer doet ons aan thuis denken....

Na een paar dagen Wellington zijn we inmiddels gewend aan het tijdsverschil en doordat het weer is zoals een Hollandse zomer (regelmatig zon, maar ook dagen met regen!) voelen we ons toch een beetje thuis.

Hoewel het weer dan wel een beetje zoals thuis is, de omgeving is dat absoluut niet!

Hoog in de lucht konden we de laatste minuten voor onze aankomst al zien dat het landschap heel anders is dan thuis: veel groen, met veel bergen/heuvels.

Na de verslapen Oud & Nieuw viering gingen we het goed maken met een picknick in het park met optredens van Nieuwzeelandse artiesten zoals Trinity Roots. De muziek was fantastisch, de meegebrachte lunch heerlijk, alleen het weer was zoals thuis: regen......

Jammer, maar dat mocht de pret niet drukken en toch hebben we heerlijk gepicknickt (in de tent weliswaar!).

Nog een beetje jetlagged lagen we er weer vroeg in die dag.

Op een zonnige (!) 2 januari zijn we met de kabelbaan naar het kabelbaan museum in Wellington geweest. Daarna liepen we door de botanische tuinen weer naar beneden (een aardige trip van ruim een half uur), maar gelukkig was er onderweg een speeltuin en een rozentuin waar de kinderen zich vermaakt hebben. Zoveel verschillende rozen hadden ze nog niet eerder gezien en vooral Isen vond het geweldig om alle gevallen blaadjes van de grond te rapen.

Het gat in de ozonlaag boven oa Nieuw-Zeeland echt bestaat! Want het was toch niet warmer dan 20-22 graden met af en toe wat bewolking, maar toch waren we verbrand in het gezicht en op de armen. Voortaan dus bij het eerste zonnestraaltje meteen insmeren!

Het weer is heel wisselvallig en de dag erna regende het dus weer. Toen zijn we niet veel verder dan de speelgoedwinkel gekomen waar de kinderen een deel van hun Sinterklaascadeautjes mochten uitkiezen. De gekozen klei zit inmiddels al diep weggedrukt in de vaste vloerbedekking van ons motel.....

Niet ver van Wellington bevindt zich Zealandia, een eco-reservaat, waar men probeert het oorspronkelijke Nieuw-Zeeland te creëren, zoals het was voor de komst van mensen en de door hun meegebrachte dieren en planten. 

Hier hebben we gisteren een dag gewandeld, gecko’s, lizards en aalscholvers bewonderd! Ook hebben we de taheke gezien, een bijzondere vogel waarvan met eerder dacht dat hj uitgestorven was.

Voordat we vandaag onze intrek genomen hebben in een ander hotel (waarvandaan Marieke morgen een introductiecursus gaat volgen) gingen we naar de werkplaats waar de attributen en schaalmodellen van diverse films (oa Lord of the Rings en de Hobbit) worden gemaakt. Hier kon York eindelijk met een paar trollen op de foto! Deze werkplaats was duidelijk de grootste publiekstrekker op deze zondagmorgen.

Morgen moet Marieke dus aan de slag. Uitleg over werken in Nieuw-Zeeland, belastingen en medicatie en York en de dames hebben dan nog een paar dagen om de toerist uit te hangen voordat we donderdag naar (het hopelijk warmere) Taupo vertrekken!