Wat zijn we sportief!

De dames zijn vanmorgen, na twee weken wintervakantie, weer naar school gegaan. En Cleo gaat vanaf deze week drie dagen naar de Kindy. Onze vorige blog eindigde met de start van de vakantie. Hoogste tijd voor een update dus. 

De vakantie begon met een zondag vol sportiviteit. Marieke ging voor de 10 km bij de Tauhara trail en Lily en Isen hadden een club-competitie van hun gymvereniging. Cleo en ik hadden vooral de taak om van hot naar her te chauffeuren en om aan te moedigen natuurlijk. Marieke liep de 10 km (off-trail) uiteindelijk in 1u19m, wat een zeer acceptabel resultaat was (middenmoot van het deelnemersveld). Lily en Isen namen echter niet genoegen met de middelmaat en gingen voor het eremetaal. Lily behaalde een gouden plak bij de koprol. Isen haalde zilver bij de koprol en goud bij de vloeroefening. Tja, Papendal lonkt! 

Na al dat gesport hadden we verder een rustig weekje. Marieke moest gewoon werken en de dames en ik vermaakten ons thuis en in Taupo. Tijdens de schoolvakanties organiseren het museum en de bibliotheek hier activiteiten en zo hebben we in het museum gezien wat voor spullen het museum zoal binnenkrijgt: oude telefoon, weegschaal, fiets (hoge bi). Over die spullen kregen we uitleg en we mochten ze aanraken en later helpen schoon te maken. Op een andere dag hebben we geluisterd naar een verhaal over ridders en zelf een zwaard en schild gemaakt. Ook een dagje zwemmen in het nog steeds heerlijk warme buitenbad mocht niet ontbreken. 

Vrijdag was het dan echt tijd voor vakantie en vertrokken we richting Mt. Ruapehu. Het weer was niet geweldig, maar we huurden toch alvast maar wat skikleding in National Park Village, waar we sliepen. We hadden een prima appartement, met als extraatje een grote hot tub (4+ persoons) waar we per dag een half uur gebruik van mochten maken. Dat lieten we ons op zo'n toch wel koude winterdag geen twee keer zeggen: lekker met zijn allen de hete hot tub in en daarna nog een spelletje spelen in het huisje en niet te laat naar bed. 

Zaterdag wilden we immers vroeg op om te gaan skiën. Het weer was nog steeds niet mooi (mist, wind), maar volgens de laatste berichten was de berg open. Vol goede moed vertrokken we, maar helaas bleek onderweg dat de berg toch gesloten zou worden voor de dag. Gelukkig was het allemaal niet ver rijden en we gooiden onze planning wast om. In plaats van skiën werd het wandelen en daarna high tea bij Chateau Tongariro, een luxe hotel. Tijdens de wandeling kwamen we weinig andere mensen tegen, maar gelukkig hadden we gereserveerd voor de high tea. Nu de berg dicht was wilde iedereen wel high tea-en in het hotel leek het. Met ruim een uur wandelen in de benen smaakten de sandwiches en gebakjes extra lekker en zaten de fauteuils extra zacht. Ondanks het weer toch een geslaagde dag. 

Zondag was het nog steeds mistig, maar de wind was gaan liggen. Eindelijk konden we dan gaan skieen. We waren al vroeg op de berg en zonder problemen regelden we uitrusting en les voor Lily, Isen en mij. Marieke en Cleo hielden het bij sleeën. Tijdens onze beginnerslessen van 10 tot 12 uur werd het steeds drukker op de berg. Rond 12 uur puilde het cafetaria uit en was er bij e verhuur geen doorkomen meer aan. Na twee uur op skies in de miezerregen waren de dames blij met de ervaring, maar ook blij dat het over was. Koud! NAT! Het zijn nog geen fanatieke skiërs. Ikzelf vond het leuk om na jaren weer eens op de latten te staan. Maar ja, als je de alpen gewend bent is dit bergje hier natuurlijk erg beperkt. Het is leuk dat je hier kunt wintersporten, maar je hoeft niet naar NZ te komen om te skiën. 

We sloten het weekend af met een lekker etentje. 

Maandag vertrokken we via een omweg (van zo'n 2 uur) naar Taupo. We gingen nog even langs bij het kiwihuis. 

Het kiwihuis is een vogelpark, met als belangrijkste attractie de kiwi's. Kiwis zijn de vogeltjes waar alles om draait in NZ, maar omdat het nachtdieren zijn en omdat ze vrij zeldzaam zijn, ius het niet zo makkelijk om er ook echt eentje te zien te krijgen. In het kiwihuis konden we diverse soorten kiwi's zien, waaronder de zeer zeldzame great spotted kiwi "Atu". Atu is de enige great spotted kiwi die voor publiek te zien is. In heel NZ leven slechts 3 van deze kiwi's in gevangenschap. We kregen uitleg over de kiwi's van de verzorgster en zagen hoe de kiwi's gevoerd werden. De kiwi's en andere dieren in het park hielden ons wel een paar uur bezig, waarna het echt tijd werd om weer naar Taupo te gaan. De tweede vakantieweek hebben we de eigenaresse van de Kindy en moeder van Lily's vriendinnetje met gezin te eten gehad. Dat was erg gezellig. 

Zo ziet Mt Ruapehu eruit als het wel mooi weer is!!

Slapen in een berghut

Terwijl jullie je waarschijnlijk opmaken voor de zomervakantie en helemaal in Oranje sferen zijn is het hier in Nieuw Zeeland rustig. Term 2 zit er voor Lily en Isen vrijdag op, maar voor ons slechts twee weken vrij. En geen zomer, maar winter. Nu regent het al een aantal dagen flink in Taupo en we hopen dat het in de bergen gesneeuwd heeft. Als het even meezit gaan we starks wel nog even proberen te skieen. Dat Oranje het goed doet op het WK kunnen we via internet volgen, maar het WK voetbal speelt hier geen enkele rol. Als het hier over sport gaat is het in 99% van de gevallen rugby. Daarnaast zijn de wedstrijden hier in de vroege ochtend. Zelfs als onze TV goed gewerkt had is dat de tijd van ontbijt en lunchtrommels maken en richting school. Niet de tijd om rustig voetbal te kijken. 

Lily en Isen zijn dus bezig met de laatste schoolweek van deze term. Vandaag hadden ze in het kader van de boekenweek een "dress-up" dag en mochten ze verkleed als een karakter uit een boek. Lily ging als Thea Stilton en Isen was een ridder. Marieke had ze mooi geschminkt en het was leuk om de kinderen op school eens in iets anders dan het schooluniform te zien. Al blijf ik dat trouwens wel verschrikkelijk handig vinden hoor! Vrijdag sluiten ze dan echt af met een hot-dog lunch. 

Alle clubjes van ons: zwemmen (Isen en straks ook Cleo), gym (Lily en Isen) en piano (allemaal, behalve Cleo) stoppen straks even en gaan dan in term 3 weer van start.

Ondertussen zijn Marieke en ik ook voor het eerst een keer met zijn tweetjes uit eten geweest. Vooral Cleo vond het allemaal erg spannend met oppas Lauren, maar het ging prima. Toen we na een heerlijk diner om negen uur terug kwamen waren de dames allemaal nog op en lekker an het spelen. Tja, Lauren was erg lief, maar misschien niet streng genoeg. 

Vorig weekend moest Marieke werken en hebben we dus thuis een beetje aangelummeld. Zaterdagavond hadden we Winterfestival van Cleo’s kindy met een verhaal, een lantaarnoptocht, een vegetarisch buffet (ik had heerlijke bananencake gemaakt) en marshmallows roosteren boven het vuur. Het was koud, maar het vuur en de gezelligheid zorgen voor wat warmte in deze ‘donkere’ dagen hier. 

Het is natuurlijk gek voor ons dat er geen december feestmaand aankomt in deze donkere dagen, geen kerstlichtjes, Sinterklaas of Oud&Nieuw. Nu blijken er in Taupo meer mensen van het noordelijk halfrond te wonen die kerstmis midden in de zomer een beetje vreemd vinden en daarom vinden er in deze weken verschillende Midwinter Christmas Concerten en Lunches plaats! 

Afgelopen weekend was het gelukkig wel mooi weer. We hebben toen samen met een gezin van school (zoon in de klas van Lily, dochter bij Isen) een nachtje geslapen in een hut in de bergen (aan de voet van Mount Doom) ten zuiden van het meer. Vanaf de parkeerplaats was het een half uurtje lopen naar de hut en nadat we onze slaapzakken uitgerold hadden en nog even snel de omgeving van de hut verkend hadden, was het tijd voor een eenvoudige, doch voedzame maaltijd van de primus. De kinderen vermaakten zich met de zaklampen en vielen al snel (berglucht?) in slaap. Na enkele wijntjes lagen ook de ouders er vroeg in. We waren bang dat het 's nachts erg koud zou worden, maar onze thermals en slaapzakken  voldeden perfect. De volgende ochtend vertrokken we na het ontbijt voor een wandeling. We hebben het eerste (vlakke) deel van de beroemde Tongariro crossing gelopen en zelfs Cleo deed dat zonder veel morren. Al met al hebben we ons allemaal prima vermaakt en zijn de kinderen al plannen aan het maken voor een vervolg.

Marieke is gisteren ook nog even 39 geworden. Met school en werk hebben we er nog niet echt een groot feest van kunnen maken. Maar wel waren er natuurlijk taarten met 39 kaarsjes waarvan wij en de collega's van het medical centre heerlijk gesmuld hebben. En de nodige felicitaties via skype ontbraken natuurlijk ook niet!